Op zaterdag 14 septeber is de Somerense editie van The Living Library in de Bibliotheek. In The Living Library lees je geen boeken, maar mensen. Interessante mensen die je in het dagelijks leven niet snel spreekt. Klopt wat we denken over mensen op basis van de buitenkant wel met de werkelijkheid? Ga in gesprek met mensen met een verhaal.

Net als in een gewone bibliotheek, waar boeken toegang geven tot onbekende werelden, biedt The Living Library de mogelijkheid om in de belevingswereld van een ander te stappen. Levende boeken zitten klaar om hun levensverhaal te vertellen. In een open gesprek, waarin met respect voor elkaar alles gevraagd en besproken kan worden.

Levende boeken zitten klaar om hun levensverhaal te vertellen. In een open gesprek met de bezoekers, waarin met respect voor elkaar alles gevraagd en besproken kan worden. Elk gesprek duurt maximaal 20 tot 30 minuten. In totaal zijn er verschillende levende boeken (de meesten afkomstig uit de regio). Via de balie geef je aan met wie je een gesprek wilt aangaan. Daarna brengt de baliemedewerker jou en het 'menselijke boek' met elkaar in contact.

Waarom Living Library
Het doel van Living Library is het samenbrengen van mensen en wegnemen van vooroordelen en taboes door met elkaar in gesprek te gaan. Kort gezegd is Living Library een evenement om de dialoog te promoten.

Het programma
13.00 uur | Opening | Start eerste gespreksronde
16.00 uur | Einde

Gratis toegang, aanmelden is niet nodig.
Komende periode worden nieuwe boeken toegevoegd aan deze pagina.

Bekijk de catalogus
hieronder zie je welke boeken je kunt 'lenen'. Er worden nog nieuwe titels toegevoegd.

1 - Boosheid en agressie
Vanaf zijn 3,5 jaar werd hij in een internaat geplaatst waar hij zich vrij jong moest bewijzen. Met de instelling “met mij valt niet te sollen”, doorloopt Jean-Pierre het internaat maar bouwde in die tijd wel een muur om zich heen. Door voorvallen werd hij steeds agressiever, en kende geen stop. Toen hij na 10 jaar thuis kwam, in een nieuwe wereld, bleef zijn gedrag hetzelfde. Hij was altijd boos en agressief, totdat hij echt ontspoort. Met het gevoel ‘in heb schijt aan de wereld’, krijgt hij op verschillende manieren hulp, wat niet altijd goed werkt. Hij is er nog niet klaar voor. Stapje voor Stapje lukt het Jean-Pierre aan zichzelf te werken. Zo heeft hij een training agressie regulatie gevolgd via ORO en kan veel beter aangeven hoe hij zich voelt en zijn grenzen benoemen. “Mensen begrijpen mij nu beter, dat deze ze eerst niet”.

2. Ik heb ook een gevoel en geen beperking

Mensen denken we eens dat hij geen gevoel heeft, omdat hij een vorm van autisme heeft. Maar zoals hij zelf zegt; “ik heb meer gevoel dan jij waarschijnlijk verwacht”. In zijn dagelijks leven ervaart hij zelf weinig tot geen beperkingen, maar voelt het meer alsof mensen hem beperken.

Vragen die hij zichtzelf heeft gesteld zijn; Waarom word ik buitengesloten? Omdat ik anders ben dan jij? Mag ik er niet zijn? Al deze gedachten krijgt Dennis als iemand tegen hem zegt dat ze ok autisme hebben, of zelfs de opmerking; tegenwoordig heeft iedereen een diagnose of rugzakje’.

Kom met Dennis in gesprek, zo leer jij meer over autisme, maar voelt ook hij zich eer gehoord.

3. Complexe PTSS

Toen ze kinderen kreeg, ontwikkelde ze een postnatale depressie. Door de eetstoornis die al jaren aanwezig was kwam ze bij de specialistische GGZ terecht en ontdekte haar begeleider dat de oorzaak hiervan niet hormonaal was, maar voortkwam uit het verleden. Jarenlang ging het namelijk minder goed met haar en heeft ze veel weggestopt.

Ze komt uit een complex gezin waarin beide ouders mentale problemen hadden. Tijdens haar kinderjaren maakte ze dagelijks mishandelingen mee vanuit beide ouders. Op haar veertiende vond er een verkrachting plaats en op haar twintigste werd haar oma vermoord door een familielid.

Het krijgen van kinderen was de start voor haar om haar verleden te gaan verwerken. Ze kan nu erkennen dat haar jeugd niet goed was en ze onveilig is opgegroeid. Ze is nog steeds op zoek naar de juiste balans, want gedragspatronen en overtuigingen zijn erin geslepen en moeilijk te doorbreken. “Ik maak langzaamaan stappen”, zegt ze. Ondanks de uitdagingen blijft ze vastberaden om haar verleden te verwerken en een betere toekomst op te bouwen voor zichtzelf en haar kinderen.

• “Gedragspatronen zijn er in gesleten, en moeilijk te doorbreken”.*

4. Laaggeletterdheid

Als kleine jongen zat Dirk in een rolstoel. Tijdens zijn jeugd was zijn doelstelling om uit de rolstoel te komen en zelfstandig te kunnen lopen. Dat lukt. Ondanks dat doctoren niet hadden verwacht dat dat zou lukken. Maar met veel steun en uitdaging vanuit zijn ouders is het gelukt.

Toen hij aan het werk spiekte hij bij zijn collega’s. Hij was goed in kopiëren, zelfs van hun fouten. Het viel hem op dat zijn taal niet zo goed had ontwikkeld. “Ik was daarin tegen wel heel goed met de PC. Ik downloadde boeken en ging alles naschrijven”, vertelt Dirk. “Mijn talenknobbel was nog niet geactiveerd tot dat moment. Wel was ik erg beeldend ingesteld. De uitkomst van sommen wist ik wel, maar de berekening opschrijven was lastig. Tijdens mijn jeugd was ik echt gericht op lopen zonder rolstoel”.

Inmiddels is Dirk leerambassadeur bij Senzer. Hier activeer en motiveer ik mensen om te werken aan hun eigen basisvaardigheden. “Denk hierbij aan taal, computervaardigheden of rekenen”. Dirk vind het super fijn om op deze manier mensen te helpen!

• “Soms maak ik nog wel een d of t fout, maar ik weet waar ik vandaan kom en vind het dus niet erg”.*

5. Blind: Ik wil geZIEN worden

Nelly is blind geboren. Van haar 3e tot haar 19e levensjaar is zij naar een internaat gegaan.
Het was een verschrikkelijk trauma dat zij op deze leeftijd uit haar veilige omgeving weg moest.
Hoe heeft Nelly haar leven weten op te bouwen? Als partner, moeder, collega?
Wat zijn haar uitdagingen van niet kunnen zien en zijn er misschien ook “voordelen”?
Nelly vertelt!

6. Zwakbegaafd met depressie

Rond 2010 krijgt Carola hulp vanuit GGZ omdat het niet goed gaat thuis. In samenspraak met de begeleider van de GGZ wordt er uiteindelijk een test gedaan waaruit blijkt dat Carola zwakbegaafd is. Daarna stelt ze zich regelmatig de vraag; hoezo ben ik zwakbegaafd en wat is dat dan? “Ik heb een zorgopleiding gevolgd toen ik jong was, maar heb ervoor gekozen om voor mijn kinderen te zorgen en vrijwilligerswerk te doen. Werken in de zorg heb ik niet gedaan”.

Door een opeenstapeling van negatieve gebeurtenissen ging het steeds slechter met Carola. “Zo deed ik twee pogingen tot zelfdoding en mishandelde ik mijn jonge kinderen’, start vertelt Carola. Ze werd opgenomen in huize Padua.

“Toen ik was opgenomen hoorde ik dat ik oma zou worden”, aldus Carola. “Dit was het moment om aan mijzelf te gaan werken. Zo heb ik zware therapieën gevolgd, om stappen te kunnen maken”. En dat lukt. Carola komt snel weer thuis bij haar man, waar ze inmiddels 38 jaar mee samen is. Met haar oudste kind heeft Carola een goede relatie. “Zij heeft de opleiding Social Work gevolgd, en zegt tegen mij ‘mam, jij was ziek vroeger’ en kon toen niets doen aan de situatie.” Nu gaat het goed met Carola. Natuurlijk heeft ze haar ups- en downs en trekt ze dingen sterk naar zich toe. Maar ze geniet ook van het leven, en dan vooral van haar kleinkinderen. Carola krijgt ambulante hulpverlening van ORO en zet haar eigen ervaringen bij ORO in om andere cliënten te kunnen helpen.

“De stempel zwakbegaafd blijf je altijd houden, maar met de goede ondersteuning kun je een depressie overwinnen.”

7. Mishandeling in relaties
In haar leven heeft ze meerdere ongezonde relaties gehad met verschillende mannen. De mishandeling begon relatief klein, met stalking, maar in de opvolgende relaties werd de grens steeds meer verlegd. “Psychische mishandeling, door de macht over mij te houden. Zo bepaalde één man steeds wat ik wel en niet mocht doen en met wie ik wel en niet mocht praten”, vertelt Angelica. “In een andere relatie kwam ook lichamelijk geweld te pas. In het begin van die relatie was hij heel lief, maar toen we gingen samenwonen en hij boos was trok hij mij met de haren door de kamer”.

Iedere relatie ging een stap verder. Ze ging steeds slechter over zichzelf denken en minder naar zichzelf luisteren. Gedwongen prostitutie en poging tot moord zijn het heftigste wat ze heeft mee gemaakt, maar voor haar is er nog iets heftigers. “De invloed die dit allemaal had op mijn gezin, waardoor kinderen uit huis zijn geplaatst, heeft mij doen beseffen dat ik hulp moest gaan accepteren”. Hulp die al een tijdje klaar stond, maar waar ze nog niets mee kon doen, omdat ze er zelf nog niet klaar voor was.

• “Mijn motto is: verander pijn naar kracht’.*

Doe mee met de Week van de Mentale Gezondheid
Van 11 tot en met 18 september 2024 staat Someren in het teken van mentale gezondheid met als thema “Veerkracht voor de toekomst”. Ontdek een week vol inspirerende activiteiten, workshops en lezingen die ons allen voorbereiden op de toekomst. Iedereen is welkom om deel te nemen en bij te dragen aan een veerkrachtigere gemeenschap.

Interesse? Bezoek de website om de hele programmering zien van Samen voor Someren.